Często zmienia się jego świadomość na kilka sekund przed pstryknięciem Carsona Schwesingera od kandydata na gwiazdę zerową do bohatera Uniwersytet Kalifornijski obrona.
Skanując zawodników wzdłuż linii wznowienia, bada ułożenie ciała i maniery, które mogą dać wskazówkę.
Czy w ataku ofensywnym kładzie obie ręce na udach? Prawdopodobnie będzie to przepustka.
Czy rozgrywający liże ręce? Prawdopodobnie rzuci piłkę.
Czy biegacz zachowuje się w określony sposób? Prawdopodobnie zdecyduje się na przekazanie sprawy.
W dół i na odległość zwiększają prawdopodobieństwo, że jedno zagranie będzie kosztem drugiego. Schwesinger analizuje w swoim umyśle możliwości. Potem biegnie tam, gdzie według niego będzie się rozwijać sztuka.
„Kiedy rozpocznie się gra” – powiedział Schwesinger – „tak naprawdę masz tylko jedną lub dwie możliwe opcje gry i wtedy reagujesz na ich podstawie”.
Jego instynkty zwykle się sprawdzają.
W pierwszych pięciu startach swojej kariery młodszy obrońca w czerwonej koszulce prowadził Bruins, odnotowując dwucyfrową liczbę odbiorów w każdym meczu. Dwunastu przeciwko stanowi Luizjana. Trzynaście przeciwko Oregonowi. Piętnaście przeciwko Penn State. Trzynaście przeciwko Minnesocie. Dziesięć przeciwko Rutgersowi.
„To rakieta namierzająca ciepło” – powiedział inny obrońca Bruins, Kain Medrano – „po prostu tam wchodzi i sieje spustoszenie w każdy możliwy sposób”.
Po drodze dawny napastnik wyłonił się na lidera Wielkiej Dziesiątki z 6,4 odbiorami solo na mecz, podczas gdy Bruins (w sumie 2-5, 1-4 Wielka Dziesiątka) przygotowują się do meczu z Nebraską (5-3, 2-3). w sobotę na Memorial Stadium w Lincoln. Jest także pierwszym zawodnikiem UCLA, który odnotował dwucyfrową liczbę odbiorów w pięciu meczach z rzędu, odkąd obecny weteran Dallas Cowboys, Eric Kendricks, zrobił to w 2014 roku, zdobywając nagrodę Butkus, przyznawaną najlepszemu obrońcy z college’u w kraju.
Przeczytaj więcej: „Nie chciałem, żeby mnie kupiono”: dlaczego Jay Toia wrócił, aby poprowadzić dzielną obronę UCLA
Jego nieprawdopodobny rozwój w połączeniu z perfekcjonistycznym podejściem i zdrową postawą skłoniły jednego z kolegów do nazwania go „Kapitanem Ameryką”. Innym był „Sunshine”, będący ukłonem w stronę podobnie blond bohatera „Remember the Titans”.
„To po prostu jeden z tych facetów, którzy robią wszystko dobrze, którzy robią wszystko dla zespołu” – powiedział Bryan Addison, bezpieczeństwa z UCLA, który wymyślił przydomek „Kapitan Ameryka”. „A potem przychodzi tutaj w soboty i gra jeszcze lepiej .”
Największe wrażenie robi to, co Schwesinger robi w co drugi dzień tygodnia. Przychodząc na treningi z nastawieniem, że za każdym razem, gdy wchodzi na boisko, musi udowadniać swoją wartość na nowo, Schwesinger ponownie przedstawia się kolegom z drużyny kolejnym kluczowym zagraniem.
„W jego mniemaniu każdego dnia zaczyna od zera” – powiedział koordynator obrony Silny Malloektóry uczynił Schwesingera centralnym elementem swojego planu. „To bardzo rzadki zestaw umiejętności, a on rozumie, że przeszedł tę ścieżkę nie dzięki wzięciu dnia wolnego”.
Może to jedyny sposób, żeby sobie poradzić, kiedy od początku musisz udowadniać, że jesteś dobry.
Bracia od dawna wygłupiali się, grając w piłkę nożną na podwórku, a nawet wymyślając kreatywne zabawy, skacząc na trampolinie.
Nadszedł czas, aby młodsze rodzeństwo zaczęło działać poważnie.
Jego brat Ethan zapisał się już do ligi flagowej piłki nożnej, gdzie minimalny wiek wynosił 6 lat, a Carson miał zaledwie 5 lat. Przynajmniej tak widniało w jego akcie urodzenia.
Reprezentowanie młodszego syna jako o rok starszego od niego, aby chłopcy mogli się razem bawić, oznaczało, że Dennis Schwesinger będzie mógł ich jednocześnie trenować.
„Nie wiem, czy mogę to powiedzieć, czy nie” – powiedział Dennis ze śmiechem – „ale nie zmienialiśmy jego aktu urodzenia, żeby go odmłodzić, tylko go postarzeliśmy”.
Carson nadal bawił się ze starszymi dziećmi, nawet gdy zaczął już radzić sobie z wślizgiem, i nikt nigdy nie kwestionował jego wzrostu ani wytrzymałości. Kiedy przechodził od obrońcy, przez defensywę, przez obrońcę, po uciekanie w bezpieczne miejsce, słowa jego ojca zawsze odbijały się echem w jego głowie.
„Musisz się tam dostać i przepracować ich, przechytrzyć ich, przewyższyć ich” – powiedział Dennis swojemu synowi, „dopóki nikt nie będzie miał wątpliwości, że powinieneś tam być”.
Kiedy po roku spędzonym w Santa Clarita Christian dołączył do Oaks Christian High, prawie nie dało się utrzymać Schwesingera poza boiskiem. Grał w obie strony, skupiając się na bezpiecznym i odbierającym szczelinie. Miał też tendencję do gry z kontuzjami, co zmusiło trenera Charlesa Collinsa do uważnego obserwowania, czy odważny zawodnik nie próbuje ukryć kontuzji.
Kiedykolwiek nie ćwiczył ani nie grał, często można było spotkać Schwesingera pochłoniętego inną sesją filmową.
„Nazywam go ćpunem futbolu” – powiedział Collins. „On kocha piłkę — nie tylko piłkę nożną, ale także samą część planu, co wynika ze studiów filmowych, zrozumienia schematu i oczekiwania. Będąc po drugiej stronie piłki, ma wyjątkową przewagę, ponieważ rozumie szpagaty, odstępy, dół i dystans oraz tego typu rzeczy, które motywują go do gry.
Chociaż Schwesinger był niezastąpiony w drużynie swojej szkoły średniej, zły moment ograniczył jego możliwości w college’u. Ostatni rok studiów przypadł mu na czas pandemii Covid-19. Trenerzy z college’u nie tłoczyli się na kampusie.
Kiedy Chip Kelly, ówczesny trener UCLA, zapytał o linebackera Ethana Calverta, Collins powiedział mu, żeby wziął pod uwagę Schwesingera. W końcu Calvert wyjechał do Utah, a Schwesinger został Bruinem jako przypadkowy po tym, jak jego jedyna inna oferta – do szkoły, której dzisiaj nie pamięta – wymagałaby od niego płacenia wyższego czesnego.
„Rzeczywiście skończyło się tak, że Chip go tam przyprowadził” – powiedział Collins – „i od razu zobaczył dokładnie to, o czym mówiłem”.
Pierwsze wrażenia zrobił daleko od miejsca, w którym dzisiaj występuje.
Jako członek drużyny harcerskiej drużyn specjalnych Schwesinger ciągle odgrywał role.
„Blokował kopnięcia [in practice] i to było trochę w stylu: co on robi po drugiej stronie?” powiedział Malloe, ówczesny koordynator zespołów specjalnych Bruins i trener zewnętrznych obrońców. „Powinienem go przeciągnąć na swoją stronę, zamiast zawstydzać moje zespoły specjalne”.
Pracując w cieniu, Schwesinger poczuł zachętę, gdy trener sił i kondycji Keith Belton poznał jego nazwisko i monitorował, jak sobie radzi. Popierał go także Malloe, który w podobny sposób przeszedł drogę od podstawowego zawodnika do bezpiecznego startu i bocznego obrońcy w drużynie z Waszyngtonu, która w 1995 roku zdobyła część tytułu Pac-10.
Ponieważ nigdy nie grał jako student pierwszego roku, Schwesinger zaimponował na treningach na tyle, aby zdobyć awans przed sezonem pierwszego roku w czerwonej koszuli w 2022 r. Pod koniec jesiennego obozu przygotowawczego Schwesinger był jednym z sześciu zawodników, których Kelly wezwał przed drużynę, zanim podjął decyzję ogłoszenie.
Byli teraz na stypendium.
Oprócz podekscytowania, jakie odczuwał, Schwesinger zdał sobie również sprawę, jak ważne jest zwiększenie swojej determinacji.
„Kiedy jest to cel, na który pracowałeś i w końcu go osiągasz” – powiedział – „czujesz poczucie spełnienia, ale jednocześnie chciałem iść dalej”.
Schwesinger pojawiał się we wszystkich meczach w 2022 roku jako rezerwowy obrońca oraz w drużynach specjalnych, wykonując łącznie 15 odbiorów. W zeszłym sezonie ponownie wcielił się w tę rolę, wykonując dwa wślizgi za porażkę spośród swoich 12.
Rok później w czterech różnych meczach osiągnął lub przekroczył swój łączny wynik w sezonie 2023. Jego umiejętność przewidywania gry doprowadziła do wykładniczego wzrostu produkcji, biorąc pod uwagę, że Malloe powiedział, że „60% do 70% meczów wygrywa się przed snapem”.
Przeczytaj więcej: USC, UCLA pełne nadziei, że sytuacja się poprawia?
Wyjątkowemu talentowi Schwesingera dorównuje jego umiejętność wykonania wślizgu po spotkaniu z zawodnikiem posiadającym piłkę. Wymaga to znajomości ruchów gracza – czy będzie próbował go przejechać, obrócić się wokół niego, czy może pokonać go niesamowitą szybkością?
„Rozumie nie tylko podstawy, nad którymi pracujemy” – powiedział Malloe, „ale także to, jak odnosi się to do konkretnego faceta”.
Plan Malloe kręci się wokół jego mierzącego 180 centymetrów i 225 funtów rozgrywającego oraz koordynatora obrony, który robi wszystko, co w jego mocy, aby poprowadzić grę tam, gdzie na boisku znajduje się Schwesinger. To zaufanie, powiedział Schwesinger, pozwoliło mu grać swobodniej i szybciej. Pomogło to także w rozegraniu największej liczby meczów w drużynie, w tym dwóch workach i 6,5 wślizgu za przegraną.
„Po prostu zejdź mu z drogi” – powiedział Malloe. „Jeśli pozwolisz mu być sobą, będzie między nami naprawdę, naprawdę dobrze”.
Malloe przeprosił obrońcę, co było jedną z niewielu sytuacji, w których Schwesinger nie wszedł na boisko w tym sezonie, pozwalając Dariusowi Taylorowi z Minnesoty wymknąć się zza pola obrony i złapać przyłożenie w ostatniej minucie, co zapewniło drużynie Golden Gophers zwycięstwo w Rose Bowl. Malloe powiedział, że to jego zagranie skazał Bruins na zagładę.
Przeczytaj więcej: Jak zaskakujący korpus odbiorców pomógł Ethanowi Garbersowi z UCLA prosperować
Na następnym treningu Schwesinger chciał popracować nad poprawieniem zagrania, aby to się więcej nie powtórzyło.
„To właśnie jest to, czego ludzie nie dostrzegają – jak bardzo zależy mu na byciu doskonałym” – powiedziała Malloe. „Rozumie, że tego nie zrobi [be] ale poziom intensywności i to, ile studiuje film, według mnie ćwiczy jak profesjonalista”.
Studia filmowe Schwesingera mogą konkurować jedynie dzięki jego zaangażowaniu w studia na kierunku bioinżynieria. Podczas gdy większość jego kolegów z drużyny spała, oglądała filmy lub rozmawiała podczas pięciogodzinnego lotu powrotnego z Rutgers, Schwesinger pozwolił sobie na krótką chwilę wytchnienia, aby dokończyć oglądanie „Kac Vegas”, po czym zabrał się do odrabiania zadań domowych w ramach przygotowań do semestru.
Schwesinger powiedział, że jeśli kariera w profesjonalnej piłce nożnej się nie powiedzie, być może opracuje następną generację urządzeń elektronicznych do noszenia w sporcie. Może nawet mógłby stworzyć coś, co pomogłoby innym rozwinąć jego instynkty przed spektaklem.
W międzyczasie będzie nadal pracował, aby pozostać centralnym elementem obrony UCLA, nawet jeśli może się wydawać, że obecnie nie ma możliwości jego przemieszczenia.
„Nie ma znaczenia, jak dobry jesteś” – powiedział Schwesinger, „musisz się upewnić, że wszyscy inni myślą, że jesteś tak dobry, jak tam, gdzie muszą cię umieścić”.
Ta historia pierwotnie ukazała się w Los Angeles Times.
