Na pięknej małej wyspie mieszka zaledwie 7,6 miliona ludzi, a mimo to w kraju mówi się ponad 840 językami, co czyni go najbardziej zróżnicowanym językowo miejscem na ziemi.
Papua Nowa Gwinea położona jest na Oceanie Spokojnym. Chociaż ma kilka języków urzędowych, w tym angielski, hiri motu, język migowy PNG i tok pisin, w kraju istnieje ponad 840 języków rdzennych.
Ale jak w tak małym kraju może być tak wiele języków? Wszystko zaczęło się 40 000 lat temu, kiedy pierwsi osadnicy ludzcy wprowadzili do kraju najstarszą grupę języków, zwaną „papuaskim”.
Nazwa ta jest po prostu używana jako ogólne określenie języków, z których wszystkie są całkowicie unikalne, ale nie są to jedyne języki używane na wyspach.
Inna grupa języków, zwana językami austronezyjskimi, przybyła na wyspę około 3500 lat temu.
Prawdopodobnie pochodzą z jednego tajwańskiego źródła, co uzupełnia i tak już zróżnicowany zakres językoznawstwa Papui-Nowej Gwinei.
Języki urzędowe na wyspie powstały w XIX wieku, po przybyciu kolonistów anglojęzycznych i niemieckojęzycznych. Po uzyskaniu przez kraj niepodległości w 1975 r. przyjął trzy języki urzędowe.
Pomimo istnienia wielu języków urzędowych, ze względu na wyjątkową topografię wyspy, wielu mieszkańców wioski pozostaje odizolowanych, dzięki czemu zachowują języki sprzed tysięcy lat.
Większość mieszkańców Papui Nowej Gwinei również mieszka na obszarach wiejskich; tylko 13 procent mieszka w miastach, co również pomaga zachować starsze języki.
Chociaż mówi się tak wieloma językami, Papuasi przyjęli także swój oficjalny język tok pisin, który jest kreolem opartym na języku angielskim, ale obejmuje niemiecki, portugalski i rodzime języki papuaskie.
Język, który pojawił się po raz pierwszy w XIX wt wieku, rozwijał się przez lata i dziś posługuje się nim cztery miliony Papuasów.
